Mijn naai-fase is wel zo’n beetje voorbij geloof ik. De stapel stof die ik nog heb liggen heeft zijn aantrekkingskracht verloren. Ook ik ben uiteindelijk vergiftigd geraakt door online shoppen. Nu moet ik wel zeggen dat bijna elk gekocht kledingstuk eerst een aanpassingsronde krijgt, meestal voor een betere pasvorm. Ik koop dus eigenlijk kleren die ‘bijna af’ zijn. Het is nog steeds laveren door het aanbod van voornamelijk synthetische troep, maar het lijkt iets beter te worden. Of ik heb beter leren zoeken.
De uren achter mijn naaimachine heb ik ingeruild voor uren met breinaalden. Ik brei weer, na 35 jaar! š
Vaak als je truien in de winkel koopt, zitten er heel snel van die pluispukkels aan. Of ze lubberen snel. Tja snap ik, moet allemaal goedkoop geproduceerd worden natuurlijk. Dus ik had al heel lang het idee om weer zelf te gaan breien, van echte wol, ofzo. Toen zag ik op Netflix iemand met een hele leuke trui, Bad Sisters, is een leuke serie trouwens! Ik heb achterhaald waar die trui vandaan kwam. Want ja, er bestaat een website waar je de kleding van alle acteurs die in beeld zijn geweest, kunt nazoeken. Ik kon zelfs ook nog uitvinden waar ik hem kon kopen, maar hij bleek 400 euro š³
Dat was HET moment om zelf wol te gaan kopen.
