Hoe zat het ook weer?
Iets ouds, iets nieuws, iets geleends en iets blauws.
Toch?
Toen we besloten om in de afgelopen maand Mei te trouwen (geheel low profile) leek het me wel leuk om dan toch in elk geval de kleur van mijn outfit aan te passen aan de norm. Nou ja … geen wit, want op wit heb ik gegarandeerd binnen 10 minuten een vlek. Maar cremekleurig was haalbaar.
Oh wacht! Dat ene zelfgemaakte hemdje, watĀ al een hele tijd lag te wachten om eindelijk eens op dit blog geplaatst te worden (maar ik had er steeds niet de juiste kleur rok bij) was eigenlijk best bruidsachtig.
In de lokale crap-store vond ik een kleurcorrect rokje van 15 dollar.
Klaar!
Oh, en schoenen waar je nauwelijks op kunt lopen, die had ik ook nog wel ergens.
De plastic bloem in mijn haar had ik ‘geleend’ van de plant in de hotelkamer.
En mijn ring was blauw. Of was het de ring van de man zonder hoofd, die bij deze eindelijk onthuld gaat worden.
Ik kon (en kan) ook niets wit dragen, want je kon er donder op zeggen dat er stante pede een vlek op komt, altijd precies waar iedereen het meteen ziet ook!
Wikipedia:
“Something old” is the first line of a traditional rhyme which details what a bride should wear at her wedding for good luck:
Something old,
something new,
something borrowed,
something blue,
and a silver sixpence in her shoe
Nou jouw schoenen gelden wel voor 2 sixpences vind ik!
En weet je … Ik heb het niet eens bewust gedaan. Al deze dingen merkte ik pas op toen ik dit blogje aan het schrijven was š