Ecru jasje en gehaakte rok

Het jasje van ongebleekt katoen met geborduurde blommen, heeft inmiddels een lange geschiedenis op de naaitafel doorlopen. Eerst had ik er een colbertje van gemaakt. Dat was goed gelukt, alleen moest ik me er voor de zoveelste keer bij neerleggen dat colbertjes mij gewoon niet staan. Ik word er in 1 klap truttig van. Terwijl ik het bij anderen juist zo mondain vind staan.

Omdat ik de stof zelf nog steeds leuk vond heb ik het colbertje weer uit elkaar gehaald. Bij het ontleden ging er toch wat stof verloren, dus had ik net te weinig om er een jeansmodel-jasje van te maken. En bij de stoffenwinkel was het inmiddels natuurlijk al lang uitverkocht. Daarom besloot ik de schouderpas, de middelste panelen van de voorkant en de onderzijde van de kraag in een effen stof doen.
Nah, vind die maar eens, in precies de goede stofsoort en kleur … Het ene was te grijs, het andere te gelig, de volgende te wit … Ik heb de te witte stof zelfs nog proberen te verven in een heel klein beetje mix van geel,rood en blauw. Het resultaat werd te grauw.
Uiteindelijk vond ik iets wat er mee door kon. En vond ik óók nog een rol fleece in precies dezelfde kleur. Voor de voering. Hoewel de voering van mij niet precies dezelfde kleur had hoeven te zijn, maar goed.

Met de rok had ik ook een probleem. Het is meer een soort omslag die bovenaan met 2 drukknoopjes vastzit. Op die manier had ik meteen een sexy loopsplit die de onderrok een beetje liet zien.
Maar toen hij klaar was (ik was er al bang voor, maar had het halsstarrig proberen te ontkennen) bleek het aangerimpelde gedeelte om mijn heupen veel te ‘puffy’! Gadverdamme, ik had geen zin om wéér iets uit te halen wat al helemaal klaar was. Dus over naar plan B; een afgeleide van … de good old loodveter! Ik zou het puffy gedeelte gewoon platdrukken met iets zwaars. Glazen kralen! Dat zal die rok leren!