Het lijkt alsof ik al weer heel lang niks genaaid heb, maar dat valt wel mee. Het tempo is er de laatste tijd wel een beetje uit, maar dat komt omdat ik weer wat serieuzer moet schilderen.
In de tussentijd heb ik kleine dingetjes gedaan die niet fotowaardig genoeg waren om een eigen blogje te krijgen.
Dingetjes zoals;
- Een rokje van een broek gemaakt (matig gelukt).
- Een rokje van een trui gemaakt (goed genoeg gelukt).
- Een t-shirt van restjes (uitsluitend functioneel).
- Een kort vestje voor mij van een overhemd van Frank.
- En een jurkje & blouse gemaakt van een tuniek & een oud hemd (een tè langdurig project waarbij alle stukken er maar minimaal op vooruit zijn gegaan).
Dus, je ziet … (betrapte blik) … ik kloot ook wel eens maar wat aan.
Zelfs Frank heeft er aan moeten geloven!
De reden was dat ik hoopte dat hij dan niet door zou hebben dat ik alleen maar voor mezelf bezig ben achter die naaitafel. Maar hier maken we natuurlijk geen gewoonte van, want mannen willen alleen maar kleren die zo min mogelijk opvallen. Nah, die kun je veel beter kópen. Dat wist ik ook wel, maar ik hoopte toch dat ik hem ooit eens iets heel raars kon laten dragen.
PS: Hij wilde zèlf zonder hoofd op de foto, hoor.
Hoe vaak draagt ie um nou? Hopelijk wel heel vaak toch? Want als je eigen wief het heeft gemaakt….met zoveel mooie details! Heeft ie al aan de knoopjes gelikt? Die zijn prachtig!
Xenia
Dat snap ik wel….al het meesterwerk dat ze erin heeft gestopt.Ik zou ook niet durven.Ik rook al wel wat….door de landengrenzen heen haha!