22 oktober - 28 november 2004 Joop Frohwein en Giny Mooren

De schilderijen van Joop Frohwein doen je wegzakken in de herinnering aan een mooie voorbije zomer, of geven op z'n minst alvast voorpret over een zomer die nog moet komen. Deze schilder is niet bang om een flink deel van zijn doeken leeg te laten met alleen een ijle, lichtbewolkte lucht, doorbroken door vlijmscherp gedetailleerde figuranten die daar ontegenzeggelijk in thuishoren. Met ingetogen kleuren verbeeldt Joop plekken aan zee, dicht bij de zee of gewoon ergens aan het firmament waar dingen gebeuren die u niet wist. U weet inmiddels wèl dat ik geen voorstander ben van 'zweverige teksten' om aan te geven wat u kunt verwachten, maar ik wil me er voor één keer met drie woorden aan bezondigen; "Deze schilderijen fluisteren".
Sinds ruim een jaar woont en werkt Joop Frohwein permanent in Turkije. Of dat invloed heeft op zijn werk durf ik nog niet te zeggen. In ieder geval is de temperatuur op zijn nieuwe werk bijzonder aangenaam.

Het keramiek van Giny Mooren is weliswaar functioneel, maar dat is beslist niet haar uitgangspunt. Een schaal met een deksel waar plukjes haar uitsteken in alle denkbare tinten. Wees gerust; dit haar heeft aan niemand toebehoort. En waarom zou je voorraad bananen op de fruitschaal niet kunnen afsluiten met een riempje of een deksel voorzien van een fietsbel? Dat ik het werk van Giny eens naar Heiloo wilde halen kwam doordat ik van haar hand een vaas met prachtige rode lippen had gezien waar een lange, zilveren tong uitstak. Bij nader inzien bleek deze tong een schoenlepel. Dit is keramiek waar de vorm een surreële invalshoek heeft en het glazuur zeer verfijnd is.